- n. < வெதிர்-. [T. veduru,K. Tu. beduru.] 1. Trembling; நடுக்கம்.வடவை குமட்டி வெதிரெடுத்து (காசிக. வயிர. 22).2. [K. bidir.] See வெதிரம். சிறியிலை வெதிரினெல் விளையும்மே (புறநா. 109). 3. Open flower,blossom; விரிமலர். (பிங்.)
- n. < badhira. Deafness;செவிடு. (பிங்.) வெதிரெனுங்கொ லென்னுமாறு. . . வைகினான் (பாரத. சூது. 187).
|