Dictionary Meaning of வாய்பிளத்தல்

திகைத்தல். கேள்வி கேட்டால் வாய்பிளக்கிறான். 2. To be nonplussed;
முடியாதென்று கைவிடுதல். பணத்துக்கு அவனை நம்பி யிருந்தேன்; அவன் கடைசியில் வாய்பிளந்துவிட்டான். 3. To plead inability;
மரித்தல். Colloq. 4. To die, used in contempt;
அங்காத்தல். (நாமதீப. 711.) 1. To open one's mouth wide; to gape;

v.intr. < id. +.1. To open one's mouth wide; to gape;அங்காத்தல். (நாமதீப. 711.) 2. To be non-plussed; திகைத்தல். கேள்வி கேட்டால் வாய்பிளக்கிறான். 3. To plead inability; முடியாதென்றுகைவிடுதல். பணத்துக்கு அவனை நம்பி யிருந்தேன்;அவன் கடைசியில் வாய்பிளந்துவிட்டான். 4. Todie, used in contempt; மரித்தல். Colloq.