- n. < vaktā nom. sing. of vaktṛ. 1. Speaker; expounder; சொல்பவன்.அறிந்து சொல்பவனாகிய வத்தா (சி. சி. 6, 9, ஞானப்.).2. Author; நூலாசிரியன். வத்தாவுக்குத் தோஷம்எய்துவிக்கும் (சிவசம. பக். 67).
- n. Barber; நாவிதன். வத்தாவொருகத்தியினாலே வைக்கின்ற மயிர்ச்சிகையன்று(பாடு. 76, சிகை. 1).
|
