- தாழ்தல். வாடிய காலத்தும் வட்குபவோ (பழமொ. 204). 4. To humble; to lower oneself;
- வளம் பெருதல். முட்கொணச்சுமரம் . . . வட்கி நீண்டதற்பின் மழுவுந் தெறும் (சூளா. சீய. 72). To flourish; to be luxuriant, as a plant;
- கெடுதல். அதகங்கண்ட பையணனாகம் போல வட்க (சீவக. 403). 3. To be destroyed;
- கூசுதல். அரன்குன்றென்றே வட்கி (திருக்கோ. 116). 2. To be shy, bashful;
- வெட்குதல். வட்கின வெனப்பெரி தடைத்தகுயில் வாய்கள் (பாகவத. 10, வேய்ங்குழ. 6). 1. To be ashamed;
- ஒளி மழங்குதல். (சூடா.) 5. To be dim; to be lit faintly;
|