- s. the nose, நாசி; 2. the bill or beak of a bird, சொண்டு; 3. the mouth of the trumpet etc.; 4. the noozle or the out-standing lip of a lamp or any other vessel; 5. chit-point of a seed. மூக்கடைப்பு, hindrance of breath through the nose. மூக்கறையன், மூக்கறுபட்டவன், (fem. மூக்கறைச்சி), a person with an amputated nose. மூக்கன், a man with a large nose. மூக்காங் கயிறு (மூக்கணாங்கயிறு) குத்த, to perforate a bullock's nose for the string. மூக்காங் கொழுந்து, மூக்குக் கொழுந்து, end of the nose. மூக்கிலி, a plant, portalaca meridiana, சொக்களிப்பூடு; 2. as மூக்கறையன். மூக்குக் கண்ணாடி, a pair of spectacles. மூக்குச் சளி, mucus of the nose. மூக்குச் சிந்த, -சிந்திப் போட, to blow the nose. மூக் குத்தி, -த்தளுக்கு, a nose-jewel. மூக்குத் தூள், -ப்பொடி, snuff. மூக்கைத் தீட்ட, to whet the beak as a bird. மூக்கை நெறிக்க, to turn up the nose, மூக்கைச்சுளிக்க. மூக்கொற்றி, a gold ring set with a stone or jewel. இல்லி (சில்லி) மூக்கு, a bleeding nose.
|
