- சிதறுதல். பஞ்சினம் புகைமுரிந் தெழுந்தென விண்ணத்தலமர (கல்லா. 7). 3. To be scattered;
- தவறுதல். முரியுங்காலைத் தெரிய மற்றதிற் றட்டினள் ... எழுப்பி (பெருங். வத்தவ. 12, 99). 4. To go wrong;
- தோல்வியுறுதல். முற்றிய வமரர்சேனை முரிந்தன (விநாயகபு. 34, 15). 5. To be defeated;
- நீங்குதல். (சீவக. 372.) 6. To separate, leave;
- கெடுதல். இடைக்கண் முரிந்தார் பலர் (குறள், 473). 2. To perish; to be ruined;
- குணங் கெடுதல். ஒழுகுபால் கதிர்வெயிற் படமுரிந்து (திருச்செந்தூர். பிள்ளைத் செங்கீரை. 1). 8. To be spoiled;
- வளைதல். முரிந்து கடைநெரிய வரிந்த சிலைப்புருவமும் (மணி. 18, 161). 9. To bend;
- தளர்தல். முரிந்தநடை மடந்தையர்த முழந்கொலியும் வழங்கொலியும் (திருவிசை. கருவூ. 5, 10). 10. To lack in strength; to be gentle, as in gait;
- ஒடிதல். (சூடா.) 1. To break off, snap off;
- நிலை கெடுதல். இடை முரிந்து வேந்தனும் வேந்து கெடும் (குறள், 899). 7. To lose one's position;
|
