Dictionary Meaning of முந்தை

முன்னோன். அந்தணர். . . தந்தை தாயென் றிவர்க்கு . . . முந்தைவழி நின்று (பு. வெ. 9, 33).- adv. 3. Ancestor;
பழைமை. (பிங்.) 1. Antiquity;
சிறுபாத்திர வகை. (W.) A small vessel;
முன். வந்தடி பொருந்தி முந்தை நிற்பின் (புறநா. 10). 4. In front of;
முற்காலம். முந்தைத் தான் கேட்டவாறே (சீவக. 545) 2. The past, former time;

பழமை.

. A forefather. ''(p.)''
''adj.'' First, original, பழைய. (சது.)
[muntai] ''s.'' [''Tel.'' முத. ''com.'' மொந்தை.] A small earthen vessel, சிறுகலயம். 2. See முந்து.

< முந்து-. n. [T. mundu,K. munde.] 1. Antiquity; பழைமை. (பிங்.) 2.The past, former time; முற்காலம். முந்தைத் தான்கேட்டவாறே (சீவக. 545). 3. Ancestor; முன்னோன்.அந்தணர் . . . தந்தை தாயென் றிவர்க்கு . . .முந்தைவழி நின்று (பு. வெ. 9, 33).--adv. In frontof; முன். வந்தடி பொருந்தி முந்தை நிற்பின் (புறநா.10).
n. cf. மொந்தை. [T.munta, K. munde.] A small vessel; சிறுபாத்திரவகை. (W.)