- n. perh. முகர்-. 1. [T.mogali.] 1. Jasmine flower; மல்லிகைப்பூ. (W.)2. Fragrant screw-pine. See தாழை, 1. (மலை.)
- n. < mukhara. One whomakes noise; ஆரவாரஞ் செய்வோன். பஞ்சேந்திரிய வஞ்ச முகரிகாள் (தேவா. 719, 9).
- n. < முகம். (யாழ். அக.) 1.See முகனை, 1, 2, 3. 2. Bottom of the nose;மூக்கினடி.
- n. See மூரி. (யாழ். அக.)
- n. cf. svarṇa-mukhī. Seeமுகலி.
|