- 11 v. tr. 1. To refuse,deny, disown; இல்லையென்னுதல். அவர்மறுத்தகறல் காணா (கம்பரா. மிதிலைக். 125). 2. To object,check, contradict; தடுத்தல். மறுத்து மறுத்துமைந்தர் சார (கலித். 104). 3. To confute,refute the opinion or argument of another;ஆட்சேபித்தல். உடன்படன் மறுத்தல் (நன். 11).4. To put away, reject; நீக்குதல். கொல்லான்புலாலை மறுத்தானை (குறள், 260). 5. See மறி-, 2, 6.--intr. 1. To be ashamed; வெட்குதல். (சூடா.)2. To cease to be; இல்லாமற்போதல். இப்பேறுதான் ஒருநாளுண்டாய் மற்றைநாள் மறுக்கையன்றிக்கே (ஈடு, 2, 7, 7).
|