- புறப்பட்டுக்கொள்(ளு)-தல் puṟap-paṭṭu-k-koḷ-v. intr. < id. +. To get out, goout; வெளியேறுதல். நெருப்புப்பற்றிப் புறம்பேஎரியாநின்றால் புறப்பட்டுக்கொள்கிடாய் என்று (ஈடு, 1,2, 1).
- n. < id. +. 1.Open hostility; வெளிப்படையான பகை. (W.) 2.Enemy; பகைவன். புறப்பகைகளை அடக்கும் ஆண்மையுடையார்க்கும் (குறள், 148, உரை).
|
