- s. Brahm, the Supreme Being, the great, first cause, the unknown God; 2. the Vedas, said to have originated from the mouths of Brahma; 3. bliss, முத்தி; 4. religious austerities, தவம்; 5. one of the Upanishads. பிரமகத்தி, பிரமத்தி, பிரமாத்தி, பிரமக் கொலை, see under அத்தி; murder of a Brahmin, the guilt of brahminicide. பிரமகபாலம், the skull of the upper (or fifth) head of Brahma plucked off by Siva and owrn as a garland or carried in his hand while begging. பிரம குலம், the Brahman caste. பிரமசாரி, a student under a Brahmin preceptor, a bachelor. பிரமசாரித்துவம், பிரமசரியம், the order of the Brahmachari or religious unmarried student. பிரமதானம், teaching Vedas. பிரமாந்திரம், in the crown of the head, உச்சிக்குழி. பிரமலிபி, fate, destiny (lit, the writing of Brahma in the forehead). பிரமன் பிரமா, Brahma of the Indian Triad. பிரமாண்டம், the system of the worlds as created by Brahma; 2. (fig.) that which is large, பென்னம்பெரிது. பிரமாண்ட நாயகன், lord of the universe. பிரமாந்தரம், some parts of the body considered as stations of the soul. பிரமானந்தம், heavenly bliss. பிரமோற்சவம், an annual grand festival at a pagoda.
- பிரமை, s. giddiness, perplexity, கலக்கம். பிரமபத்திரம், பிரமபத்திரி, tobacco, புகையிலை.
|
