Dictionary Meaning of பிரபு

s. (பிர) a master, a prince, அதி காரி; 2. a lord, a nobleman, உயர் குலத்தான்; a valiant man, வல்லவன். பிரபுத்தனம், nobility, arrogance, presumption. பிரபுக்கள், nobleman, princes. பிரபு தத்துவம், பிரபுத்துவம், rank or state of a nobleman; 2. power, dominion. பிரபு லிங்க லீலை, a treatise on the exploits of Siva.

[pirapu] ''s.'' [''pl.'' பிரபுக்கள்.] A governor of a province, a princely person, அதிகாரி. (சது.) 2. One of excellent, or illustrious qualities, a nobleman, பெருமையிற்சிறந்தோன். W. p. 574.PRAB'HU. ''(c.)'' 2. A valiant man, வல்லவன். அறிவாகரப்பிரபு. One of profound erudition. பிரபுக்கள்சேர்க்கை. Association with great men.

n. < pra-bhu. 1. Lord, noble;பெருமையிற் சிறந்தோன். 2. A man of wealth;செல்வவான். 3. A man in power; அதிகாரி. 4.Benefactor; கொடையாளி. Colloq. 5. Quicksilver; பாதரசம். (யாழ். அக.)