- பின்வேலப்பதேசிகர் piṉ-vēlappa-tēci-karn. < id. +. A head of the Tiru-v-āvaṭu-turai-y-ātīṉam, author of Pañcākkara-p-paḵ-ṟoṭai; பஞ்சாக்கரப்பஃ றொடை இயற்றிய திருவாவடுதுறையாதீனத்துத் தலைவர்.
- v. intr. < id.+. 1. To recede, draw back, retire; பின்போதல். அஞ்சிப் பின்வாங்கு மடி (நாலடி, 396).2. To retreat, as in battle; to give way, as in acontest; தோல்வியடைதல். 3. To withdraw,backslide, as from a bargain or an engagement;ஒப்பந்தத்தினின்று நெகிழ்தல். 4. To cease to liveas a Christian; மார்க்கநெறி தவறுதல். Chr.
|
