- உடைத்தல். பூட்டைத் தெறித்தான். 3. To break, cut;
- விரலால் உந்துதல். சிலையை நாண் டெறிந்தான் (கம்பரா. தேரேறு. 29). 2. To twang, as a bow-string with the finger and thumb; to thrum, as the strings of a lute;
- விரலாற்சுண்டுதல். 1. To shoot with the finger and thumb;
- நரம்பு துடித்து நோவுண்டாக்குதல்-. tr. 15. To give throbbing pain;
- கருவமயிருத்தல். 14. To be proud;
- குறும்புபண்ணுதல். அவன் மிகவும் தெறித்தவன். 13. To be mischievous;
- நீங்குதல். பிணி தெறித்துப்போயிற்று. (w.) 11. To be removed, cured, as a disease;
- தவறுதல். காரியந் தெறித்துப்போயிற்று. (w.) 12. To fail, end unsuccessfully;
- வேறுபடுதல். (J.) 10. To be broken off, as friendship; to become disunited;
- முற்றுதல். தெறிப்ப விளைந்த தீங்கந்தாரம் (புறநா. 258). 9. To be complete, full;
- பிளத்தல். தெறித்தன செறிசுடர்க் கவசம் (கம்பரா. கிங்கர. 32). 8. To split;
- துள்ளுதல். தாவுபு தெறிக்கு மான் மேல் (புறநா. 259). 7. To spring, leap, hop, as ;
- குலைதல் மாப்படை தெறித்துச் சிந்த (கம்பரா. மூலபல. 134). 6. To be scattered, as an army;
- அறுதல். 5. To burst asunder, snap in twain, as a rope;
- முறிதல். 4. To break;
- துளிஅல்லது பொறியாய்ச் சிதறுதல் கண்பனி நெகிழ்நூன். முத்தின் முகிழ்முலைத் தெறிப்ப (அகநா.289) . 3. To be sprinkled, as drops or particles of water; to splash up as spray; to fly off, as sparks;
- பிதுங்குதல். கண் தெறித்துப் போகிறது. 2. Strat, as eyes;
- தாக்கப்பட்டு வெளிப்படுதல் மன்னவன்வாய்முதற் றெறித்தது மணியே (சிலப், 20, 72). 1. [Mteṟikka.] To strike and fly off;
|