- n. < stūpa. [T. tūpi.] 1.Pinnacle, as of a tower, temple, palace, etc.;finial; விமானசிகரம். 2. Tower; கோபுரம்.தூல லிங்கமாந் தூபி (சைவச. பொது. 127). 3.Mountain peak; மலைச்சிகரம். தூபிச்செம்பொன்வியன்மணிகஞலும் வேரம் (கந்தபு. நகரழி. 5). 4.Top; roof, as of a house; உச்சி. (யாழ். அக.)
|