- சிறத்தல். பொருள்மற் றெனக்குமோர் பொருடன்னிற் சீர்க்கத் தருமேல் (திவ். திருவாய். 8, 7, 6). 1. To be excellent; to be superior;
- சமயம் வாய்த்தல். குத்தொக்க சீர்த்த விடத்து (குறள், 490). 2. To be suitable, fitting, as an opportunity;
- ஓசை இலயம்பட நிற்றல். சொற்சீர்த் திறுதல் (தொல். பொ. 324, உரை). 3. To fall into rhythmic movement;
- சம்பவித்தல். புலந்தலைப் பெய்தலறிவுடன் சீர்க்குமன்றே (நீலகேசி, 509). To happen, occur;
- கோபித்தல். சுந்தரி பொருளாய்ச் சீர்த்திடலும் (கந்தபு. தெய்வயா. 34). To be angry;
|