- 11 v. tr. caus. of இறை-.[K. eṟacu, M. iṟa.] 1. To splash, spatter,dash; நீரை வீசித்தெளித்தல். அவன்முகத்தில் நீரையிறைத்தான். 2. To scatter abroad, strew, castforth; சிதறுதல். பண்டங்களை யெல்லாம் இறைத்துவிட்டான். 3. To draw and pour out water,irrigate, bale out; நீர் பாய்ச்சுதல். இறைப்பவர்க்கூற்றுநீர் போல மிகும் (குறள், 1161). 4. To fill, asone's ears with strains of music; நிறைத்தல்.வீணைய ரின்னிசை செவிதொறு மிறைப்ப (உபதேசகா.சிவபுண்ணிய. 318). 5. To lavish, squander; மிகுதியாகச் செலவிடுதல். பணத்தை வாரி யிறைக்கிறான்.
|