- --அஷ்டகணம், ''s. [in poetry.]'' The eight kinds of feet with which the invocation of a poem may begin; four indicative of good, and four of evil. See கணம்.
- --அஷ்டகணம், ''s. [in poetry.]'' The eight kinds of ominous feet with which the invocation of the poem may begin, ''viz.:'' (1) நிலம் (ground), நிலக் கணம், a foot consisting of three நிரை; (which see)--as கருவிளங்கனி. (2) நீர் (water), நீர்க்கணம், a foot consisting of one நேர் and two நிரை--as கூவிளங்கனி. (3) மதி (moon), சந்திரகணம், a foot consisting of one நிரை, and two நேர்; (which see)--as புளிமாங்காய். (4) இயமானன் (life, soul), இந் திரகணம், a foot consisting of three நேர்- as தேமாங்காய். A poem in which the in vocation commences with any of the above four கணம், is believed by Tamuli ans to bring good luck to the hero of the poem. (5) சூரியன் (sun), சூரியகணம், a foot consisting of one நேர், one நிரை and one நேர்--as கூவிளங்காய்; this fore shows that the hero of the poem will soon become a coward. (6) தீ (fire), தீக் கணம், a foot consisting of one நிரை, one நேர் and one நிரை--as புளிமாங்கனி; this portends a loss of health. (7) வாயு (air), மாருதகணம், a foot consisting of two நேர் and one நிரை--as தேமாங்கனி; this fore tells the loss of wealth. (8) ஆகாயம் (sky, expanse), அந்தரகணம், a foot consisting of two நிரை and one நேர்--as கருவிளங்காய்; this portends shortness of life. The last four கணம், are on the whole considered to be inauspicious. See சீர்.
|
