- பேசுதல். வாளா கிடந்துறங்கும் வாய்திறவான் (திவ். இயற். நான்மு. 35). 2. To speak;
- மலர்த்துதல். வண்டு வாய்திறப்ப . . . மல்லிகை (சிலப். 2, 32). 1. To cause to open, as the petals of a flower;
- புண்கட்டி உடைதல். 3. To break, as a boil;
- வெள்ளம் கரையை உடைத்தல். பெரும்புனல் வாய்திறந்த. பின்னும் (பு. வெ. 3, 21).-tr. 4. To make a breach, as a flood;
- மலர்தல். நறுமென்குவளை வாய்திறந்த (பிரபுலிங். பிரபுதே. 54). 2. To blossom; to open, as a flower;
- வாயை யகல விரித்தல். பணமென்றால் பிணமும் வாய்திறக்கும். 1. To open one's mouth;
|