- 5 v. [T. mura-kaṭṭu, K. M. murukku.] tr. 1. To twist, as arope; கயிறு முதலியன திரித்தல். வாய்மடித் திரண்டுகையு முறுக்கி (கம்பரா. மருத்து. 10). 2. To twirl;திருக்குதல். 3. To break; ஒடித்தல். பிடிபடி முறுக்கிய பெருமரப்பூசல் (அகநா. 8). 4. To spin, as apotter his wheel; சுழற்றுதல். முறுக்கிவிட்ட குயமகன் றிகிரிபோல (சீவக. 786). 5. To chew betel;வெற்றிலையுண்ணுதல். Nāñ. 6. To chafe, as thehands and legs; கை கால்களைப் பிசைந்து தேய்த்தல். (W.)--intr. 1. To be proud, haughty, arrogant; செருக்குதல். Colloq. 2. To disagree; மாறுபடுதல். 3. To be angry; சினத்தல். (யாழ். அக.)
|